Zolang hij niet zichzelve kent

Bij het begin van het verhaal over de passie en de dood van Narcissus, zoals het in Metamorfosen door Ovidius is opgeschreven, vraagt de schone nimf Liriope aan de blinde ziener Tiresias of haar kind Narcissus lang leven zal en een rijpe ouderdom zal bereiken...

Hij orakelt: “Zolang hij niet zichzelve kent.”

De onuitputtelijke metaforsiche kracht van Ovidius’ metamorfosen reflecteert tot op vandaag. De napratende, nog enkel in staat om het grofweg of zorgvuldig voorgekauwde fragmentair en achteloos te herhalen, verliest uiteindelijk vaste vorm en zweeft doelloos rond. Ook de selfie-verslaafde exhibitionist in het virtuele spinrag is al te vaak een tragisch lot beschoren. Ultieme gedaanteverwisselingen.

In deze voorstelling wordt het grafische verloop geschraagd door de meeslepende verzen van Ovidius. Josse de Pauw vertelt het verhaal van Echo en Narcissus, terwijl de inkttekeningen uit het penseel van beeldend kunstenaar/performer Koenraad Tinel — geprojecteerd op een groot scherm — ritmisch groeien in dialoog met de klanken ontstaan uit de fantasie van Frederik Neyrinck.

Levende interacties leiden steeds tot nieuwe transfiguraties ...