De nimf Liriope vraagt aan de blinde ziener Tiresias of haar kind Narcissus lang zal leven… Hij orakelt: “Zolang hij niet zichzelve kent.”

De onuitputtelijke metaforsiche kracht van Ovidius’ metamorfosen reflecteert tot op vandaag. De napratende, nog enkel in staat om het grofweg of zorgvuldig voorgekauwde fragmentair en achteloos te herhalen, verliest uiteindelijk vaste vorm en zweeft doelloos rond. Ook de selfie-verslaafde exhibitionist in het virtuele spinrag is al te vaak een tragisch lot beschoren. Ultieme gedaanteverwisselingen.

In deze voorstelling wordt het grafisch verloop geschraagd door de meeslepende verzen van Ovidius. Josse de Pauw vertelt het verhaal van Echo en Narcissus, terwijl de inkttekeningen uit het penseel van beeldend kunstenaar/performer Koenraad Tinel groeien in een ritmische dialoog met de klanken ontstaan uit de fantasie van Frederik Neyrinck.

Levende interacties leiden steeds tot nieuwe transfiguraties…