Résonances

In So nah, so fern (Zo dichtbij, zo veraf) is de herinnering aan componist Luc Brewaeys - aan wie dit stuk van Philippe Hurel is opgedragen - onbewust alomtegenwoordig, als het geritsel van bladeren, geïnspireerd door een onzichtbare wind.

Net als Virginia Woolfs beschrijving van het geluid van de ‘Big Ben’ in haar boek 'Mrs. Dalloway' - 'De loden cirkels opgelost in de lucht' - benadert Clara Iannotta in D'après similarly looks at the aftermath of the bells’ clangorous peal as it melts into its surroundings.

Who knows what the endless ripples on the serene surface of calm water reveal? The diptych El agua y la muerte of Filip Rathé duikt in de donkere diepten van de gedichten van Federico García Lorca, vol reminiscenties aan de Arabisch-Andalusische cultuur.