Singing Hammers

SPECTRA slaat opnieuw stokken en handen in mekaar met cimbalon grootmeester Luigi Gaggero, bekend voor zijn vingervlugge virtuositeit en donderende dynamiek.
De cimbalon - een van oorsprong Hongaars snaarinstrument uit de familie van de hakkeborden - is niet alleen een belangrijk instrument in de Hongaars - Roemeense volksmuziek maar inspireert ook talloze componisten van onze tijd.
Door zijn heldere, percussieve maar tegelijk resonante klank vormt de cimbalon een bijzondere harmonische brug tussen slagwerk en snaarinstrumenten. Van Bartok en Kodaly tot Boulez en Eötvös: ze waren allen geïntrigeerd door het oosterse kleurenpalet, de ritmische scherpte en de exotische klanknuances van de cimbalon.
In het project Singing Hammers brengt SPECTRA drie werken samen die de afgelopen twintig jaar geschreven werden voor het ensemble en Luigi Gaggero.
In Kubrick’s Bone gebruikt Luca Francesconi de cimbalon - Stanley Kubrick’s 2001: A Space Odyssey indachtig - als symbool voor verandering en technologische vernieuwing, als een oerinstrument dat - ondersteund door een virtuoos ensemble - een (r)evolutionaire reis aflegt.
Ook in Stefano Gervasoni’s Gramigna - letterlijk vertaald onkruid of kruipgras - is er een voortdurend spel van verandering, fragmentatie en recuperatie in een klankwereld waarin korte gebaren en onvoorspelbare motieven - als onkruid dat overal wortel schiet - een intrigerend muzikaal weefsel vormen. Het “onkruid” wordt een deel van het muzikale landschap in plaats van te worden uitgeroeid.
Daan Janssens exploreert in (l’espace d’une page) dan weer het - voor zijn muziek zo kenmerkende - spanningsveld tussen klank en stilte. De cimbalon gaat als quasi-solist voortdurend in interactie met het ensemble. Met een bijzonder oog en oor voor klank en timbre schildert Janssens een werk waarin de unieke kleur van de cimbalon prachtig verweven wordt met de ensembleklank.