A la recherche d’un temps perdu

Berio lag tevens mee aan de basis van de elektronische muziekstudio Tempo Reale in Firenze, waar Simonluca Laitempergher Watchamacallit realiseerde. Bij het opruimen van het ouderlijke huis trof Laitempergher op een stoffige zolder een cassette aan met een half vergane opname van stemmen, relicten van niet-beleefde ervaringen. Deze voor hem confronterende verrassing vormde het vertrekpunt voor een ander gesprek uit en met vervlogen tijden waarbij flarden familiale souvenirs stolden om uiteindelijk in de schaduw op te lossen.

Berio’s Joods-Amerikaanse student Steve Reich pendelde als kind tijdens de tweede wereldoorlog vaak dagenlang per spoor dwars door de Verenigde Staten, tussen New York en Los Angeles, van vader naar moeder en terug. Later groeide bij hem het gruwelijke besef dat hij op hetzelfde moment in Europa waarschijnlijk, net als miljoenen geloofsgenoten, op een ander transport had gezeten. In Different Trains mengt hij strijkkwartet met opnames van zowel treingeluiden als interviews met overlevenden van de Holocaust.

Verlies, verschil, tijd …