Eine schöne Müllerin

“In mijn onophoudelijke speurtocht naar het herschikken van beelden ben ik als een kind […] Ik tooi me als een gek met droogbloemen die in mijn dromen nog springlevend zijn.” Fernando Pessoa, Boek der Rusteloosheid, p. 193.

Een jongere op zoek naar een toekomst, bestaanszekerheid en liefde: euforische dromen en dodende ontgoocheling. Tot hier niets nieuws. Twee eeuwen geleden vatte Wilhelm Müller deze universele queeste poëtisch in een bewust naïeve stijl met volkse eenvoud. Hij streefde naar de uitdrukking van een vurig en onbewust verlangen naar het meest verhevene. Het brandende resultaat smeult tot op vandaag in Schuberts onsterfelijke melodieën uit Die Schöne Müllerin, waarin een kabbelend beekje de spraakloze medereiziger is van de noodlottige.
Voor notenfluisteraar Daan Janssens vormt deze liedcyclus het uitgangspunt voor een geactualiseerde lezing van een tijd- en ruimteoverstijgende thematiek. Schuberts compositie is ditmaal zelf de gids bij de ontdekkingsreis, nu eens bruisend aan de oppervlakte, dan weer als een diep verborgen onderstroom.
Dromen en illusies worden in een ander perspectief geplaatst door de confrontatie met Fernando Pessoas Boek der Rusteloosheid.

De originele partituur vormt de routekaart voor een tocht waarbij herkenning en vervreemding hand in hand gaan in een sonoor labyrint, waarin de weergalm van het originele blijft hangen, reflecterend in de spiegel van vandaag.