Atlas Eclipticalis

Voor Atlas Eclipticalis inspireerde John Cage zich door de in 1958 gepubliceerde verzameling sterrenkaarten van de Tsjechische astronoom Antonín Becvár. Hij nam dit boek letterlijk als uitgangspunt: bovenop de kaarten plaatste hij notenbalken waarop hij — afhankelijk van de helderheid van het licht — grotere of kleinere punten tekende. Het resultaat klinkt als een veelheid van subtiel gonzende klankstippen in een klinkend uitspansel. Cages Cartridge Music vormt daarbij de op toevalsprocedees gebaseerde leidraad om de geproduceerde klanken al dan niet op te nemen, te manipuleren en gespatialiseerd de sonore ruimte in te sturen.
Voor Tierkreis baseerde Karlheinz Stockhausen zich dan weer op de astrologie. Twaalf melodieeën karakteriseren de tekens van de dierenriem. De compositie Voyager I & II van Dirk Veulemans is ontstaan vanuit het ontzag voor de ruimte en de verbazing dat de mens in staat is om twee onbemande ruimtevaartuigen, de Voyagers 1 en 2, naar de interstellaire ruimte te sturen. Of ze ooit terugkeren blijft onzeker.